بررسی رابطه‌ی ساختار سرمایه با سودآوری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران (با تأکید بر نوع صنعت)

هدف اصلی این مقاله بررسی تأثیر ساختار سرمایه بر سودآوری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در صنایع مختلف است. در راستای این هدف، کلیه شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران که صورت‌های مالی (ترازنامه و صورت‌حساب سود و زیان) و اطلاعات مورد نیاز را در سال‌های 1379-1375 ارایه داده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 108 شرکت از صنایع مختلف انتخاب شدند. سپس، اطلاعات مربوط به میانگین نسبت بدهی‌ها به دارائی‌ها و حقوق صاحبان سهام طی دوره 5 ساله مطالعه به‌صورت متمرکز و هم‌چنان به‌صورت سالانه جمع‌آوری و مورد آزمون قرار گرفت. به‌دنبال آن، اطلاعات مربوط به میانگین نسبت بدهی‌ها به دارایی‌ها و نسبت بازده دارایی‌ها (ROI) طی همان دوره‌ی 5 ساله به‌صورت متمرکز و هم‌چنین سالانه جمع‌آوری و آزمون شد. به‌منظور آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون ساده و ضریب همبستگی استفاده شد و معنی‌دار بودن آن‌ها با استفاده از آماره t و z صورت گرفت. نتایج به‌دست آمده حاکی از این است که: به‌طور کلی، بین ساختار سرمایه و سودآوری شرکت رابطه‌ی مثبتی وجود دارد، امّا این رابطه از نظر آماری در حد ضعیف است؛ رابطه‌ی بین ساختار سرمایه و سودآوری بستگی به صنعت نیز دارد، و ساختار بهینه سرمایه را می‌توان در صنایع گوناگون تعیین کرد؛ و رابطه‌ی بین ساختار سرمایه و سودآوری در صنایع مختلف بستگی به تعریف سودآوری نیز دارد.